Βούρκος τοξικότητας

Στην Ελλάδα, επί καθημερινής βάσης, πολύ μελάνι χύνεται μέσα απο στημένα πρωτοσέλιδα του Ντοκούμεντο, κατασκευασμένες εικασίες που δημοσιεύονται ως δήθεν πληροφορίες, από απόρρητες εκθέσεις της ΕΥΠ που διοχετεύονται - ή για την ακρίβεια πωλούνται- στη μαύρη αγορά του αυριανισμού με οικονομικά ή άλλα ανταλλάγματα, απο στημένες ανταλλαγές επιστολών μεταξύ Τσίπρα-Ράμμου, συναπαρτίζοντας έναν βούρκο τοξικότητας που μεταδίδεται και αναπαράγεται με ρυθμούς χολέρας.

Πόσο μπορεί να γίνει ανεκτό όλο αυτό το δηλητήριο που διαπερνά το δημόσιο βίο της χώρας; Όσο το διακύβευμα στη αρένα είναι ο έλεγχος των αρμών της εξουσίας αντί για την πρόοδο και την ευημερία της πατρίδας, τόσο πιο πολύ το μίσος και τη διχόνοια θα συνεχίσουν να διασπείρονται.

Η εικόνα του Τζανακόπουλου στα κανάλια να αφρίζει μαινόμενος ως αντίγραφο του Κασιδιάρη, οι ροχάλες που φτύνει ο Πολάκης μέσα απο τα social media, η στοχοποίηση του αρχηγου ΓΕΕΘΑ και της οικογένειάς του από τους συνεχιστές του αυριανισμού, η δυσωδία που αποπνέει ο Τσίπρας αποκαλώντας υποτιμητικά τον αντίπαλό του ως μειωμένης αντίληψης άνθρωπο, είναι εικόνες και καταστάσεις που επιτελούν ένα έργο το οποίο δεν περιορίζεται μόνον στην απαξίωση του δημόσιου βίου, αλλά επιτυγχάνουν κι έναν έτερο σκοπό. Να εμποτίσουν την κοινωνία με τέτοιες τοξικές συμπεριφορές και να τις εγκαθιδρύσουν ως στάση ζωής, τόσο που οι πολίτες να έχουν πλέον συνηθίσει σε αυτό τον βούρκο που τους κατακλύζει καθημερινά.

Αυτός ο κύκλος τοξικότητας είναι που αλλοιώνει την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και το "μένουνε Ευρώπη" δικαίως πρέπει να συνοδεύεται πλέον από ερωτηματικό. Όχι λόγω παρακολουθήσεων, γιατί απόρρητες παρακολουθήσεις κάνει κάθε σοβαρό κράτος για την εσωτερική και εξωτερική του ασφάλεια • όχι όπως στην Ελλάδα όπου ο κάθε δήθεν εκδότης και το κάθε τρολ του τουίτερ έχει άποψη για το πώς πρέπει το κράτος να συλλέγει απόρρητες πληροφορίες για την προστασία του.

Απειλείται όμως η ευρωπαϊκή ταυτότητα και το κράτος δικαίου όταν η ΕΥΠ στο εσωτερικό της έχει ανοιχτά στόματα που λαδώνονται, και όταν η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα ασκείται από ανθρώπους που εκτελούν το λειτούργημά τους δημοσιοϋπαλληλικά χωρίς να τούς καίγεται καρφί για το πώς απόρρητα έγγραφα της ΕΥΠ γίνονται πρωτοσέλιδα στα σκουπίδια του αυριανισμού. Τότε πλέον δεν μιλάμε μόνο για δημόσιο βίο τοξικό, αλλά και για κράτος μπάχαλο το οποίο ανεξαρτήτως το ποιος το διοικεί πρέπει να μην το παίρνει κανείς στα σοβαρά αλλά μόνο να το διακωμωδεί για την παρακμή του.