H νέα προεδρική “γλάστρα”

Παρακολουθώ το τελευταιο διάστημα την ονοματολογία που κυβέρνηση, αντιπολίτεση και μέσα ενημέρωσης συντηρούν στην Ελλάδα γύρω από το πρόσωπο που θα επιλεγεί για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η συζήτηση αυτή κυριαρχεί στην πολιτική και μιντιακή ατζέντα του τόπου. Το ίδιο γίνεται κάθε φορά όταν ο εκάστοτε Πρωθυπουργός αναμένεται να προτείνει το πρόσωπο της αρεσκείας του για το ανώτατο πολιτειακό και θεσμικό αξίωμα της χώρας. Το πρόβλημα σε αυτό που συμβαίνει τώρα και σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις τις τελευταίες τρεις δεκαετίες είναι ότι αυτή η συζήτηση περί ονοματολογίας έχει περισσότερο χαρακτηριστικά κουτσομπολιού και λιγότερο - ή σχεδόν καθόλου - πολιτική ουσία και σημασία.

Για να το πω πιο απλά, ουδείς νοιάζεται για το ποιος θα είναι ο επόμενος ΠτΔ. Αν θα λέγεται Παυλόπουλος, Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου, ή Δαμανάκη. Το ενδιαφέρον περιορίζεται μόνο στην κλειστή δημοσιογραφική κλίκα και τα σχετικά πολιτικά επιτελεία που αναλώνονται σε αυτήν την συζήτηση γιατί τα συμφέροντά τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με  το εγχώριο παρηκμασμένο πολιτικό-εκδοτικό σύστημα στην Ελλάδα. Το ακόμα πιο προβληματικό σε αυτήν την συζήτηση δεν είναι το κουτσομπολίστικο περιεχόμενό της αλλά το πλαίσιο εντός του οποίου αυτή διεξάγεται. Μιλάνε για το πρόσωπο που θα επιλεγεί από τον Μητσοτάκη, αν και από ποιά κόμματα αυτή η επιλογή προσώπου στηριχθεί κατά την κοινοβουλευτική ψηφοφορία, και το ποιος θα είναι τελικά η επόμενη προεδρική “γλάστρα” της Δημοκρατίας.

Όποιος ή όποια τελικά επιλεγεί, το κακό είναι ότι θα αναλάβει έναν ρόλο με χαρακτηριστικά μίας τέτοιας θεσμικής “γλάστρας” γιατί η επιλογή και εκλογή του -όπως επί σειρά δεκαετιών- θα γίνει εκ προοιμίου με κριτήρια πολιτικού τακτικισμού, κομματικών ισορροπιών και κοινοβουλευτικών συμμαχιών. Αυτό καθιστά τον εκάστοτε ΠτΔ να τελεί υπόλογος της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος και όχι ελεγκτής και θεματοφύλακας της ορθής λειτουργίας των θεσμών και της Δημοκρατίας. Ο μόνος τρόπος για να γίνει ένα βήμα για μία Δημοκρατία όπου οι λειτουργία και οι θεσμοί της δεν θα συνεχίσουν να είναι “κλωτσοσκούφι” στις πολιτικές και κομματικές ματαιοδοξίες, παρατυπίες, και ιδιοτέλεια της εκάστοτε κυβέρνησης είναι η συνταγματική αναθεώρηση με σημείο αναφοράς την αναβάθμιση του αξιώματος του ΠτΔ.

Αυτή η αναγκαία αναβάθμιση του ρόλου και του έργου του ΠτΔ πρέπει να περνάει μέσα από την απεξάρτηση της υποψηφιότητάς του από την προσωπική επιλογή του εκάστοτε πρωθυπουργικού προσώπου, την αποδέσμευση της εκλογής του από το πολιτικό αλισβερίσι μεταξύ των κομμάτων, και την ευρύτατη αποδοχή του από την απόλυτη πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων. Αυτά είναι και τα πραγματικά ζητήματα που θα είχαν υποχρεώση να αναδείξει στην κοινωνία το εγχώρια μίντια και δημοσιογράφοι με αφορμή την προεδρική εκλογή και όχι το κουτσομπολίο ονομάτων για να περνάει η ώρα. 

Θάνος Δημάδης