Τζάμπα μάγκες της πολιτικής;
Χθες ο Σαμαράς πρέπει να είχε πολύ ανήσυχο ύπνο. Δεν είναι λίγο τη μια μέρα να πουλάς στον κόσμο ότι είσαι αγέρωχος πολιτικός που δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου και την άλλη μέρα να δείχνεις σαν να σέρνεσαι πίσω από τέτοιου είδους εκβιαστικά διλήμματα των Ευρωπαίων στα οποία όμως έχεις βρεθεί προ τετελεσμένου εξαιτίας δικών σου πολιτικών σφαλμάτων. Ο Σαμαράς στο διάστημα που πολιτεύτηκε μέχρι σήμερα ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας επένδυσε πολλά σε μία αντιμνημονιακή ρητορεία, που επί της ουσίας ήταν σωστή, αλλά επί του πρακτέου αποδείχθηκε άνευ ουσίας.
Το επιτελείο του κ. Σαμαρά είχε πολλές ευκαιρίες και ακόμα περισσότερες αφορμές για να διαχωρίσει τη θέση του από μία οικονομική πολιτική που υπαγορεύτηκε στην Ελλάδα από το εξωτερικό και έγινε αποδεκτή με τυφλά μάτια από την κυβέρνηση Παπανδρέου και την ίδια στιγμή να χτίσει με τους ξένους εταίρους και δανειστές της χώρας μας εκείνες τις απαιτούμενες γέφυρες εμπιστοσύνης και καλής συνεργασίας, στις οποίες ποτέ πραγματικά δεν προσπάθησε να επενδύσει με ιδιαίτερο ζήλο. Δε ξέρω αν αυτός ο πολιτικά διεθνής απομονωτισμός της ΝΔ και του Σαμαρά ήταν δική του επιλογή ή παρασύρθηκε από τα φοβικά αντανακλαστικά μερίδας κοντινών του ανθρώπων. Αυτό που εκτιμώ είναι ότι ο αρχηγός της ΝΔ έπεσε σε μία παγίδα που μόνος του δημιούργησε στον εαυτό του από τα αδιέξοδα της πολιτικής του.
Αν η πολιτική Παπανδρέου ήταν αδιέξοδη για τη χώρα, η δική του πολιτική ήταν αδιέξοδη για το κόμμα και για τον ίδιο. Ο Σαμαράς εξαναγκάστηκε με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο να συνυπογράψει μία πολιτική την οποία κατήγγειλε όλους τους προηγούμενους μήνες αλλά στην ουσία δεν έκανε τίποτα για να την αλλάξει. Χωρίς να ισχυρίζεται φυσικά κανείς ότι και από μέρους του ο Παπανδρέου έδωσε πραγματικά περιθώρια συνεργασίας στη ΝΔ, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ο Σαμαράς πάτησε σε ένα παρωχημένο πολιτικό μοντέλο του καταγγελτικού λόγου και της εκ του μακρόθεν παρατήρησης των γεγονότων στην προσπάθειά του να μην «καεί από το χυλό». Δεν έδειξε προθυμία να συνδιαμορφώσει τα πράγματα την στιγμή που έπρεπε και συνέφερε την Ελλάδα.
Από σήμερα τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του αντιμετωπίζουν την κατηγορία της δισυπόστατης φύσης της πολιτικής ρητορικής τους. Ίσως ο κ. Σαμαράς όχι απλά να είχε ανήσυχο ύπνο αλλά να μην μπόρεσε καν να κοιμηθεί κατά το χθεσινό βράδυ. Το πιο πιθανό είναι να σκεφτόταν την ώρα εκείνη που έβαζε την υπογραφή του σε μία επιστολή που έλεγε ότι ποτέ δεν θα έστελνε και σε μία πολιτική που έλεγε ότι ποτέ δεν θα συνυπέγραφε. Τελικά έκανε και τα δύο. Από σήμερα ξεκινάει σίγουρα μία νέα μέρα για το κόμμα της ΝΔ. Κατά την οποία τα στελέχη της θα πρέπει να αναθεωρήσουν πολλά. Και κυρίως κακή η πολιτική της υποχωρητικότητας, αλλά χείριστη η πολιτική του «τζάμπα μάγκας».