O διάλογός μου με τον Τσίπρα
Μία off the record συζήτηση που είχαμε τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στη Νέα Υόρκη για την αξιολόγηση και το μέλλον των διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ και την Ευρώπη:
“Τον περασμένο Σεπτέμβριο, λίγες ώρες πριν ο Αλέξης Τσίπρας αναχωρήσει από τη Νέα Υόρκη όπου ήρθε για την σύνοδο του ΟΗΕ, και επιστρέψει πίσω στην Αθήνα, είχα μαζί του μία off the record τετ α τετ στιχομυθία στο λόμπι του ξενοδοχείου όπου δίεμενε, την οποία μετά από τόσους μήνες δικαιούμαι να αποκαλύψω, διότι υπό το φως των στιγμών που ήδη ζούμε και θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες αποκτά πλέον προστιθέμενη αξία. Για μένα off the record σίγουρα δε σημαίνει να παίρνεις στο μαξιλάρι σου αυτά που γνωρίζεις, αλλά να είναι η δημοσιογραφική σου συνείδηση αυτή που επιτάσσει πότε ένα τέτοιο πρέπει να δοθεί στη δημοσιότητα.
«Από τις πληροφορίες που έχω, εκτιμώ ότι η αξιολόγηση δεν θα κλεισει τόσο σύντομα όσο περιμένετε. Σας προβλημάτιζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο;» τον ρωτώ.
«Το πιστεύεις πραγματικά αυτό που μου λες;» με ρωτάει ανασκουμπώνοντας ασυναίσθητα τα χέρια του, ένα πρώτο δείγμα αμηχανίας από μέρους του.
Του λέω πως όχι μόνο το πιστεύω αλλά βάσει των όσων έχω καλύψει ως ρεπορτάζ απο το ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες τα τελευταία πέντε χρόνια, «συνάγω το συμπέρασμα ότι οι πιστωτές έχουν κάθε λόγο να χρονοτριβούν και να μην κλείσουν έγκαιρα την αξιολόγηση. Είναι ο μόνος τρόπος να καθυστερήσουν τις αποφάσεις για το χρέος αλλά και να σας φθείρουν πολιτικά θέτοντας διαρκώς ολοένα περισσότερα προαπαιτούμενα«.
Τον βλέπω να με κοιτά με απορία… «Δεν το πιστεύω ότι θα σκεφτούν να κάνουν κάτι τέτοιο» μου απαντά με βλοσυρό βλέμμα. Δείχνει όμως να θέλει να δώσει συνέχεια στην συζήτηση μας. «Εσύ πώς το βλέπεις; Πιστεύεις δηλαδή ότι έχουν αυτό στο μυαλό τους;» με ρωτά.
«Αυτό εγώ διαβλέπω ότι θα συμβεί. Εσείς είστε προετοιμασμένοι για μία τέτοια εξέλιξη; Πως θα αντιδράσετε αν αυτή η εκτίμηση επιβεβαιωθεί;«.
Η απάντηση που μου δίνει ο Τσίπρας μού υποδηλώνει πως κάθε άλλο παρά πλήρη συνειδητοποίηση της σφαιρικής κατάστασης υπάρχει. «Ε, τότε αν συμβεί αυτό τι να πω; Να ζωστούμε με εκρηκτικά και από κει και πέρα ο Θεός βοηθός!«.
Ανασύροντας τον σήμερα απο τις σημειώσεις μου και εντάσσονταν τον στην σημερινή συγκυρία με το γνωστό σκηνικό που διαμορφώνεται γύρω μας, εκείνος ο διάλογος καταδεικνύει κάτι πολύ συγκεκριμένο: ή έλλειμμα διορατικότητας ή άρνηση της πραγματικότητας, ή και τα δύο. Και στην πολιτική και τα δύο αυτά αποβαίνουν συνήθως καταστροφικά για έναν πολιτικό.
Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν αμφισβητεί τις καλές προθέσεις του Τσίπρα ούτε τον Ιανουάριο του ’15 ούτε τον Ιανουάριο του ’16. Αν όμως η κυβέρνηση του συνεχίσει να πορεύεται με χαρακτηριστικά της ένα από τα δύο ή και τα δυο παραπάνω γνωρίσματα, τότε σίγουρα ούτε οι καλές προθέσεις θα αρκούν ούτε φυσικά θα υπάρχει αυτή την φορά η πολυτέλεια της απλής αυτοκριτικής”.