Θέατρο σκιών
Στον Γιώργο Παπανδρέου μπορεί να καταλογίσει κανείς πολλά. Από τα λάθος κριτήρια στους ανθρώπους που επιλέγει για συνεργάτες του μέχρι τα αλλεπάλληλα ψέματα που είπε για να γίνει πρωθυπουργός και την ανακολουθία της πολιτικής του όταν πλέον κατέλαβε την εξουσία. Με τον κ. Παπανδρέου, επίσης, μπορεί κανείς να νευριάσει ή να αγανακτήσει για εξίσου πολλούς και σημαντικούς λόγους. Με πιο πρόσφατο αυτόν για τον οποίον έκανε χθες όλους μας χθες να αναρωτιόμαστε πλέον ανοιχτά για τις προθέσεις του και την ικανότητά του να κυβερνήσει αυτή τη χώρα. Και πιο συγκεκριμένα την ικανότητά του να διαφυλάξει τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας σε μία τόσο κρίσιμη συγκυρία που όλος ο κόσμος ξέρει ότι η χώρα κρέμεται- όπως είπε πρόσφατα και ο Στέφανος Μάνος- «από μία λεπτή κλωστή πάνω από την άβυσσο».
Χθες, μέσα σε μερικές ώρες, ο κ. Παπανδρέου κατάφερε αυτό που ίσως άλλος πρωθυπουργός δύσκολα θα επιτύγχανε. Έκανε την Ελλάδα πρώτο αρνητικό θέμα στα περισσότερα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ανά τον κόσμο, επιβεβαίωσε με τον πλέον αναντίρρητο τρόπο τις ανησυχίες των Ευρωπαίων αλλά και των δανειστών μας στην Ουάσινγκτον για την κατάσταση πολιτικής ακυβερνησίας που υπάρχει στον τόπο, αναζωπύρωσε τις προβλέψεις των αγορών για την πιθανότητα χρεοκοπίας μας και- ακόμα χειρότερα- έσπρωξε έναν ολόκληρο ελληνικό λαό, που έχει βγει στους δρόμους όλες αυτές τις μέρες, να μην τρέφει πλέον έστω και την παραμικρή αυταπάτη ότι ο άνθρωπος που μας κυβερνάει διαφέρει έστω και στον ελάχιστο βαθμό από το υπάρχον εγχώριο χρεοκοπημένο πολιτικό κατεστημένο.
Όσο κι αν κανείς προσπαθεί να μην γίνει σκληρός με τον κ. Παπανδρέου και όσο κι αν δέχεται αυτό που είπε στο διάγγελμά του, ότι δηλαδή παρέλαβε στους ώμους του τις αμαρτίες των προηγούμενων, η αλήθεια είναι πλέον ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκανε εαυτόν μέρος του πολιτικού προβλήματος της χώρας. Μέχρι πρότινος, οι περισσότεροι από ‘μας σχολιάζαμε από τη μιά την ελαφρότητα με την οποία η ΝΔ απέναντι στο στοίχημα της επιβίωσης της χώρας ή το ανεύθυνο «όχι σε όλα» των κομμάτων της αριστεράς και από την άλλη χαρακτηρίζαμε «τσάμπα- μάγκες» εκείνους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κιότεψαν μπροστά στο πολιτικό κόστος. Από σήμερα αν κάτι ανάγεται σε μείζον πρόβλημα αυτή τη στιγμή για τη χώρα είναι δυστυχώς ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου. Γιατί, όπως πριν από ένα χρόνο δεν κατάφερε- γιατί στην πραγματικότητα δεν προσπάθησε- να διαπραγματευτεί για τη χώρα του καλύτερους όρους για ένα Μνημόνιο που η κυβέρνησή του απέτυχε να εφαρμόσει στα ουσιαστικά του σημεία, έτσι και σήμερα έχει αποτύχει να πείσει τον ελληνικό λαό ότι μπορεί να τον σώσει από τη χρεοκοπία. Για να πεισθούν οι αγορές και οι ξένοι δανειστές για την Ελλάδα, πρέπει να πεισθούν πρώτα οι Έλληνες. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται να ξέρουν ότι έχουν- ακόμα κι αν διαφωνούν μαζί της- μία ηγεσία στιβαρή, σοβαρή και αποφασισμένη. Ο κ. Παπανδρέου απέδειξε πλέον χθες ότι δε διαθέτει τίποτα από αυτά. Τα «μπρος-πίσω», τα «παραιτούμαι και πάω σε οικουμενική-παραμένω και πάω σε ανασχηματισμό», όλα αυτά θυμίζουν λίγο το «δεν μπαίνουμε στο ΔΝΤ- μπαίνουμε στο ΔΝΤ» και πολύ φοβούμαι παραπέμπουν ίσως σε ένα μελλοντικό «δε χρεοκοπούμε- χρεοκοπούμε».
Ο πρωθυπουργός αδυνατεί να πείσει. Και πολύ περισσότερο να κυβερνήσει. Μέρα με τη μέρα, με τα αυτοκαταστροφικά του λάθη, καταντάει μαριονέτα της σκιάς του σε μία παράσταση που μόνος του ανέλαβε να παίξει τον ρόλο αυτόν, και σε ένα κουκλοθέατρο σκιών που ουδείς πια ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει.